परदेशीका पीडा

परदेशतिर पिरोलिएर
पाखामा पल्टिरहेका ,
परमेश्वोर्को  प्रार्थनामा
पलेन्टी कसिरहेका ।

परसेवी परीश्रमि
पहरादार पसिनामा ,
पाईन्छन पारीत्यक्त परदेशी
ठूलो परिमाणमा ।

पस्चिममा सबै पाइलामा
पाईन्छ परिजन
पहिल्लै देखी परिचार्य भनी
परिचित छन ।

पक्कै  पनि पकलासरह
कठोर् पेसामा परिक्रान्त
पारीगनन गरदा पाईन्छ
धेरै परदेशी परिक्लान्त ।

पराश्रित प्रशस्त पालुवा
परदेशी प्रिथिविमा
पर्खिरहेको प्राचीरमा
पराइको पिराइमा ।

परिचित छन पालभनी
पुस्तैनि पर्खेका
पर्वासमा भएका पुरयिता हुन
केका प्रलोभका   ?

चाहियो परिवर्तन गर्न
परिकल्पनाका प्रनेताहरु
प्रज्ञान  हीन त पक्कै पनि पाइन्दैन
खोज्दा पीडितहरू ।

पाङ्दुरे पारीहासक प्रशस्तै छन
परित्यक्त परदेशीका
पुष्पपुन्ज बनाइ परिष्क्रित
पार्ने काम छन पछाडिएका ।

पहिल्याउँदै पछौटे परदेशी
पाले प्रिथिवी भरका
पुन्य पदमा पदमुक्त गराइ
पुरुशार्थ पैचानका  ।

प्रवालमा परिणत गराइ
प्रवर्तन गर्नु स्वदेशमा
प्रविणता हो प्रव्रित प्रणेताको
प्रशंस्य प्रयोजनमा ।  

नसाको नेत्रित्वो

निस्किये नविन, नानाखाल्का नसा
नसैको नाममा भयो नरको नराम्रो दशा ।
नाना रत्न नारीका नस्ट नगरे
निकेतन बेचने मौका नमिल्ला भरे ।

नियत नराम्रा नभएका जनहरु पनि
निल्छन नसा नयाँ नियम हो भनी ।
नवीन नसामा निमुखा नरनारिहरु
निहुर्यौंछन न्यामी नरपती जनहरु ।

निक्कै निर्मल भएर पनी निच छन
निर्धन पनि नसामा निपुर्ण छन ।
नजिकैको नसभावनमा नाचिरहेका
देखिन्छन निठुर नरहरु बाँचिरहेका ।

नम्र नभाको नेत्रित्वो नरको
न्युन हुन्छ अन्न नराम्रा नलको ।
निर नसिला नपिएसम्मा नभाको
हुँदा नस्ट पनि नियन्त्रण नभाको ।

नियाल्दा देखिन्छ सज्जन पनि निहुरिएको
नकले नसाग्रस्त अगाडि नराम्रा नरको
नसाको नेत्रित्वो हुन्छ नर्कसरी
हुन्छ नराम्रो न्युनताको पनि बेस्सरी ।

परसेवा

किसे सराहना , किसे नकार्ना,
किसके साथ जीवन भर गाना ,
बढा कठिन है इसे सम्झाना
बडा भेद है इसे जनना
मेरी एक पहचन की छबि
पढि-लिखी है, पर न कवी ,
जब-कभी पासा उस्के जाती ,
तो उसको चिन्तित ही पाती ,
अछी बाट किसे है भाती
पर सेवा किसे है आती?
सब स्वर्थी सब धन लोलुप
कामी, अकर्मी , पद -लोलुप
मित्र-अंित्र बनत लोभबस
फल पाता जग अपने कर्मबस
किसे अपना किसे पराया जाने,
किसे सहारा , किसे बेशहर माने
किसके पासा किसके दूर है जाना
किसके लिये जिना , किस्के लिये मरना?

हम कितने पिछे रह गए

देखते-देखते बच्चे जवान हो गये ,
बुढापा आया , स्वर्ग सिधार गये ।
समय का चक्र तीब्र से तीब्रतर है,
इसे पकडा नही तो जीवन बद् से बदतर है .
हंसि-मजाक जिसने इसे समझा ,
समय ने उसको बेचारा ही समझा .
खेल्-कुद , बेशन मे खोया जीवन अपना
सुख-सुबिधा प्रकृतिगत, रह गये केवल सपना .
कितने गुजर जाते है बरस् ,
शिशु पा जाते हैं जवानी सरस .
जो फूल कभी थे कली की शोभा ,
आज मुर्झाये पडे है गुह डोभा .
सारी की कमनियत काम आती न कभी ,
सत-कर्म ही साथ रहता, यहाँ जानते है सभी ।
फिर भि स्वरथ हित बनते है खल कामी ,
सजापाते हैं चाहे वे हों किट या जन नामी ।
समय तेजी से सरक रहा है , कितने दिन बित गये ,
वादायेन् रह गयीं , तमन्न!एँ ढह गयी, ।